وقتی کاره درستی میکنی و توکلت به خدا باشه حرف مردم مفت نمی ارزه
چندتا حدیث در این مورد:
از سیدالشهدا عليه‌السلام نقل شده كه فرمود:
«فَإِنَّ مَنْ طَلَبَ رِضَا اللَّهِ بِسَخَطِ النَّاسِ كَفَاهُ اللَّهُ أُمُورَ النَّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَا النَّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَى النَّاس»1؛
يعني اگر کسی به گونه‌اي رفتار کند که خدا راضی باشد، هر چند مردم از او ناراضی باشند، خداوند تقدیری برایش پیش می‌آورد که از شر مردم در امان بماند؛
اما اگر کسی بخواهد در جامعه محبوب باشد و به اين خاطر رفتاري را انجام دهد كه خدا از آن راضی نباشد، خدا هم كار او را به مردم وا می‌گذارد.
رسول اكرم صلی‌الله علیه‌و‌آله نيز در اين زمينه مي‌فرمايد:
«مَنْ طَلَبَ رِضَا مَخْلُوقٍ بِسَخَطِ الْخَالِقِ سَلَّطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ ذَلِكَ الْمَخْلُوق»2؛
يعني اگر کسی براي جلب رضايت يك مخلوق، ابایی از خشم خدا نداشته باشد، خدا آن مخلوق را بر او مسلط می‌کند.
امام رضا علیه‌السلام نيز از پيامبر اكرم صلوات‌الله عليه نقل مي‌فرمايد:
«مَنْ أَرْضَى سُلْطَاناً بِمَا يُسْخِطُ اللَّهُ خَرَجَ عَنْ دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل»3؛
يعني اگر کسی به خاطر رضایت سلطان یا حاکم رضایت خدا را رعایت نکند، از دین خدا خارج شده است و ایمان واقعي ندارد.
چون اصل ایمان یعنی پرستش خدا؛ لازمه اين امر اطاعت از او است؛ پس كسي كه نسبت به اطاعت از خدا بی‌اعتنا باشد، زمینه خروج از دین خدا برایش فراهم شده است.
آنچه در اين روايات مطرح شده، به دنبال رضایت و خوش‌آمد مردم بودن، و در پي كسب جايگاه و موقعيت نزد مردم بر آمدن، بدون در نظر داشتن رضایت خدا است.
در دسته ديگري از روايات به موضوع زخم زبان‌ها، تمسخرها، و ناسزاهاي ديگران پرداخته شده كه به چند نمونه از آنها اشاره مي‌كنيم.
یکی از اصحاب امام صادق عليه‌السلام به نام علقمه، خدمت امام رسيد و از بدگويي، تمسخر و زخم زبان مردم شکایت کرد.
امام صادق صلوات‌الله عليه در پاسخ فرمودند:
«إِنَ رِضَا النَّاسِ لَا يُمْلَكُ وَ أَلْسِنَتَهُمْ لَا تُضْبَطُ وَ كَيْفَ تَسْلَمُونَ مِمَّا لَمْ يَسْلَمْ مِنْهُ أَنْبِيَاءُ اللَّهِ وَ رُسُلُهُ وَ حُجَجُ اللَّهِ عليهم‌السلام»4؛
يعني بدان! نمي‌تواني رضایت همه مردم را به دست بياوري. هميشه عده‌ای رفتار تو را می‌پسندند و عده دیگري از تو ناراضی‌اند؛
بر خلاف تصور كساني كه گمان مي‌كنند با رفتار منافقانه و عمل كردن متناسب با سليقه همه افراد، مي‌توانند نظر همه را جلب كنند.
البته ممكن است چند صباحی بتوانند با اين شيوه چهره موجهي براي خود درست كنند؛ اما سرانجام مردم می‌فهمند رفتارشان اصالت نداشته است. رضايت همه مردم را نمي‌توان به دست آورد؛ هم‌چنان‌كه زبان‌هايشان هم قابل کنترل نيست. اغلب مردم در بند این‌كه حرف‌هايشان مضبوط و حساب‌شده باشد، نيستند.
امام صادق عليه‌السلام در ادامه فرمود:
شما می‌خواهید از زخم زبان مردم در امان بمانید؟! در حالي‌که انبیا و اولیای خدا هم چنین مصونیتی نداشتند.
مردم درباره انبیا هم سخنان ناشايست می‌گفتند؛ به آنها تهمت می‌زدند و مسخره‌شان می‌کردند؛ حتي افترائات زشتي را به بعضي از انبیا نسبت مي‌دادند.
خداوند در قرآن مي‌فرمايد:
«لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا»5؛
اين آيه حاكي از آن است كه تهمت بزرگي به حضرت موسي زده بودند. یعنی حتی زمینه چنين اتهاماتي برای پیغمبر ما هم فراهم بوده است.
در اين روايت امام عليه‌السلام بعد از ذكر بعضي از تهمت‌هاي ناروا به پيامبران گذشته،
مي‌فرمايد:
«أَ لَمْ يَنْسُبُوا نَبِيَّنَا مُحَمَّداً صلوات‌الله عليه إِلَى أَنَّهُ شَاعِرٌ مَجْنُون»؛
آیا نسبت شاعر و مجنون بودن به پیغمبر ما ندادند؟!
البته منظور مشركان از شاعر، ادیب هنرمند و خوش‌سخني كه سخنانش فصيح و بليغ است، نبود؛ مقصود آنها كسي بود كه حرف‌هايش پوچ و بي‌ارزش است.
امام صادق عليه‌السلام به علقمه مي‌فرمايد:
در جايي كه چنین نسبت‌هایی به پیغمبر اسلام دادند، توقع دارید که شما از شرّ زبان مردم در امان باشيد و آماج ناسزاها و افترائات قرار نگيريد؟!
*این حدیث ها واسه زمانیه که با توکل به خدا شما کاره درستی میکنی اما دیگران شمارو مسخره میکنن
یه وره ماجرا هست شما خودت، خودت رو میسپری دست مردم قضاوتت کنن اون بحثش جداست
مثلا وقتی میگن قبل از حرف زدن فکر کن تا چیزی نادرست نگی یا رفتار نامعقول پوشش نامعقول نداشته باش.
البته منظورم از اینه این پوشش و رفتار اگه طبق فرمایشات خدا باشه دیگران چیزی بگن طبق احادیث اصلا نباید دلسرد شد
مثلا همین حجاب یا چادر وقتی بهش ایمان قلبی داری و خدا هم قبولش داره هرکی هرچی بگه دلسرد نشی و صبور باشی.
امیدوارم کمکت کرده باشه این صحبتا
